بهترین‌های تئاتر مشهد در سال ۹۷ از نگاه «رضا حسینی»

  • ۵ سال قبل
  • 0

یک کارگردان تئاتر گفت: بنده کارهای سال گذشته را قدرتمندانه‌تر دیدم؛ نه این‌که منکر کارهای امسال باشم ولی کارهای سال گذشته، کارهای بهتری بودند.

رضا حسینی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص بهترین‌های تئاتر مشهد در سال ۹۷ اظهار کرد: بنده کارهای سال گذشته را قدرتمندانه‌تر دیدم؛ نه این‌که منکر کارهای امسال باشم ولی کارهای سال گذشته، کارهای بهتری بودند؛ چه در عرصه جشنواره فجر و چه در عرصه اجرا نمایش‌های بهتری داشتیم. نمایش‌های امسال هم بد نبودند؛ ولی اگر بخواهیم با سال گذشته مقایسه کنیم، کارهای سال گذشته را کارهای بهتری می‌بینم.

 

وی درباره بهترین‌ نمایش سال جاری تصریح کرد: به عقیده من سه نمایش «رومئو و ژولیت»، نمایش «هزار فرسنگ زیر دریا» و نمایش «خدای جنگ» نسبت به کارهای دیگر از درجه بالاتری برخوردار بودند.

 

این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: ملاک من برای انتخاب این نمایش‌ها به این صورت بود که نمایش «هزار فرسنگ زیر دریا» را به‌خاطر متن برخاسته از مسائل اجتماعی و درام اجتماعی خیلی خوبی که داشت، انتخاب کردم و به نظرم ما یک درام اجتماعی خوب را در نمایش  «هزارفرسنگ زیر دریا» داشتیم.

حسینی افزود: نمایش «رومئو و ژولیت» اقتباس خوبی از نمایش رومئو و ژولیت است و خود اقتباس کردن هم به نظر من دارای یک اندیشه‌ورزی و تبحر است؛ نمایش «خدای جنگ» در اجرا، بسیار منسجم و خوب بود و این سه ویژگی در هر کدام از این کارها دیده می‌شود.

وی پیرامون بهترین بازیگر خانم و آقای سال ۹۷ اضافه کرد: بهترین بازیگر خانم، فاطمه توانا در نمایش «هزار فرسنگ زیر دریا» بودند ولی من بازیگر مرد درجه یک در نمایش‌های امسال ندیدم.

این کارگردان تئاتر درباره بهترین کارگردانی در سال ۹۷ گفت: از دید من بهترین کارگردانی به آقای امین رضایی اردانی برای نمایش «خدای جنگ» تعلق می‌گیرد؛ چون به نسبت کارهای دیگر، کارگردانی بهتری برای نمایش «خدای جنگ» داشتند.

رضایی در مورد بهترین نمایش‌نامه بیان کرد: در کارهایی که من دیدم، بهترین نمایشنامه، «هزار فرسنگ زیر دریا» بود؛ به دلیل این‌که یک متن ایرانی است ولی کارهای دیگر مانند «خدای جنگ» اقتباس از تراژدی شکسپیر است؛ هم‌چنین  «رومئو و ژولیت» هم اقتباس از تراژدی‌های شکسپیر است.

وی افزود: در مورد نمایش «هزار فرسنگ زیر دریا»، اول این‌که یک نمایش‌نامه ایرانی است و ویژگی دوم آن این است که یکی از درام‌نویسان خوب مشهدی، خانم شادی غفوریان آن را نوشته که به نظر من یکی از درام‌نویسان آینده استان هستند و هم این‌که متن دارای ساختار قوی، مضمون و محتوای قابل تأمل و ارزشمندانه است؛ ضمن این‌که این متن اجرای خیلی خوبی هم داشت و جزو متونی بود که دو سال پیش، به عنوان کارهای برتر به چاپ رسید و حتی در تهران هم، انجمن منتقدین خوانشی از متن را داشتند و به نظر من یکی از متون خوب چند سال اخیر ایران و خراسان بوده است.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *