گزارش؛
التماس پدرها و مادرها برای دیدن فرزندان شان روی تخت «آی .سی. یو »حکایت هر روز آن هاست، اشک های فرزندان در آخرین روزهای زندگی پدرها و مادرهای بیمارشان دیگر رمقی برای آن ها نگذاشته است، شلوغی خیابان ها و مغازه ها و دیدن مردم در حال تردد آن هم بدون ماسک واقعا برای آن ها ناراحت کننده است، آن ها مثل هزاران آدم دیگر از بیماری و مردن هراس دارند، از انتقال بیماری به کودک چشم به راه خود هراس دارند، از اشک چشم مادرشان هراس دارند، اما آن ها پرستارند، یاد گرفته اند که از خود و احساس شان بگذرند، آن ها یاد گرفته اند که فقط درد بیماران را درمان کنند و مرهمی برای تنهایی بیماران بشوند، یاد گرفته اند که چشمان شان را نبندند و تا آخرین نفس و تا جان در بدن دارند ، بمانند همچون نرگس خانعلی زاده و دیگرانی که جان دادند به خاطر نجات جان ها، اما بگذارید راحت تر بگویم هیچ کسی حاضر نیست جای تان را بگیرد، هیچ کسی نمی تواند جای شما باشد. اما چرا گفتیم کسی نمی تواند جای این پرستاران را بگیرد ، زیرا به میان مردم رفتیم و از آن ها پرسیدیم آیا حاضرید به عنوان پرستار در بخش کرونای مراکز درمانی کار کنید؟ چقدر حقوق به شما بدهند که حاضر شوید در این بخش کار کنید؟ وقتی جواب تعدادی از شهروندان را جویا شدیم ، در یک جمله می توانیم بگوییم : «پرستاران بی نظیرید.»
اگر میلیون ها تومان حقوق بدهند نمی روم
سحر دولت آبادی خانه دار است و در پاسخ به این سوال که حاضر است در بخش کرونا کار کند این گونه می گوید: «نه، خیلی سخت است، کار با این نوع بیماری که معلوم نیست چه مشکلاتی برای خودم و خانواده ام به وجود می آورد خیلی سخت است، فقط می توانم دعا کنم که خدا به پرستاران توان و صبر بدهد و وظیفه ما این است که پروتکل های بهداشتی را که حداقل زدن ماسک است رعایت کنیم، اگر میلیون ها تومان حقوق هم به من بدهند من به بخش کرونا نمی روم چون جان خودم را دوست دارم ، واقعا خیلی سخت است.»
عرفان هم که دانشجوی گیاه پزشکی است حاضر نیست در بخش کرونا کار کند و این گونه جواب سوالات ما را می دهد: «نه کار نمی کنم، نه اطلاعاتی دارم و نه از آن سر در می آورم و نه علاقه ای دارم، اگر حقوق بالا هم بدهند نمی روم چون برای خودم و خانواده ام خطر دارد.»
فاطمه که کارمند دولت است ، در پاسخ به سوال ما این گونه بیان می کند: « از آن جا که سرپرست خانواده هستم و بچه دارم ، نمی توانم به عنوان پرستار به بخش کرونا بروم، چرا باید دروغ بگویم، من به آن حد از گذشت و ایثار نرسیدم که این کار را بکنم، از کار پرستاران قدردانی می کنم اما واقعا نمی توانم خطر این بیماری را بپذیرم.»
چه کسی حاضر است در یک قدمی مرگ برود
اما ریحانه که دانشجوی پرستاری است می گوید:« چه کسی حاضر است در یک قدمی مرگ برود، مادر من پرستار است، از اردیبهشت ماه تا آخر شهریور در بخش کرونا بود، اما خودم دوست ندارم به بخش کرونا بروم به این دلیل که از این بیماری یک سال است می گذرد اما خیلی از افراد از ماسک استفاده نمی کنند و جان امثال مادر من به خطر می افتد، ما چند ماه مادرمان را ندیدیم، اما خودم اصلا حاضر نیستم به بخش کرونا بروم، حقوق میلیونی هم نمی دهند اما باز هم بدهند به خاطر جان خودم نمی روم .» سجاد هم که کارمند یک شرکت بیمه است دلیل نرفتن به بخش کرونا را به خطر افتادن جان خانواده اش بیان می کند و می گوید: نه حاضر نیستم در بخش کرونا کار کنم چون سلامتی خودم و خانواده ام برای من مهم است، اگر حقوق میلیونی هم بدهند نمی روم چون خیلی از مردم پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کنند.
چون خودم با کرونا درگیر بودم، حاضرم در بخش کرونا کار کنم
زهرا دانشجوی رشته معماری که به بیماری کرونا مبتلا شده می گوید: من مدتی با بیماری کرونا درگیر بودم و حاضرم در بخش کرونا کار کنم ، احساس می کنم روحیه اش را دارم و می توانم بروم اما می دانم که کار خیلی سختی است و همه پرستارانی که در این بخش کار می کنند از خود گذشتگی می کنند، من هم می خواهم از خود گذشتگی کنم، بالاخره افرادی باید باشند که به بیماران کمک کنند.
« نه حاضر نیستم ساعت های زیاد با ماسک و لباس های خاص کار کنم، اگر حقوق میلیونی هم بدهند حاضر نیستم در این شرایط کار کنم، پرستاری را دوست دارم اما حاضر نیستم در بخش کرونا کار کنم.» این ها هم حرف های زهره ، خانمی خانه دار است که حاضر نیست در بخش کرونا کار کند.
از این که از ماسک استفاده نمی کنم شرمنده ام
یکی از مخاطبان علاوه بر این که ماسکی بر صورت نداشت و حاضر نبود در بخش کرونا کار کند می گوید: واقعا از خطرات آن می ترسم، هر چقدر پول هم داشته باشد ، سلامتی مهم تر است، از او می پرسم :وقتی حاضر نیستید در بخش کرونا کار کنید چرا از ماسک استفاده نمی‌کنید؟ فقط در یک کلمه می گوید: «شرمنده ام» مریم نیز که در یک مرکز مشاوره کار می کند جواب سوالات ما را در یک جمله این گونه می دهد: حقوق میلیونی هم بدهند واقعا می ترسم در بخش کرونا کار کنم.
اما جواب حسین برای سوالاتم کمی تعجب برانگیز بود و فقط در یک جمله می گوید: «مگر دیوانه ام در بخش کرونا کار کنم؟»
به خواهرم که پرستار بخش کروناست می گویم استعفا کند اما عاشق کارش است
حسینی که در یک دفتر قضایی الکترونیک کار می کند می گوید: «خواهر من پرستار است و هر روز حکایت های تلخی را از بخش کرونا تعریف می کند که واقعا غم انگیز است، من جان خودم را دوست دارم و پروتکل های بهداشتی را رعایت می کنم ، اما بیشتر مردم رعایت نمی کنند ، اگر ماهانه یک میلیارد هم حقوق بدهند در بخش کرونا کار نمی کنم، همیشه به خواهرم می گویم اگر جای تو بودم از کارم استعفا می کردم اما می گوید عاشق کارش است.»
زینب هم که خانه دار است می گوید: « با شرایط الان کار نمی کنم، همسر من کرونا گرفته بود و شرایط سختی را سپری کردیم، در منزل که از همسرم پرستاری می کردم واقعا شب و روز نداشتم .»
منبع: خراسان
