شنبه هشتم تیر ماه بود. شب فرارسیده و چراغ همه اتاق های بیمارستان اکبر مشهد خاموش بود. کودکان بیمار خوابیده‌بودند و فضای بیمارستان در سکوتی دردناک فرو رفته بود. آمبولانس که از داغی موتورش مشخص بود مسافتی طولانی را طی کرده است، وارد محوطه بیمارستان شد و در مقابل درِ ورودی بخش اورژانس توقف کرد. از سایه ای که داخل کابین آمبولانس دیده می شد، مشخص بود که یک زن است. بعد از لحظاتی کادر درمانی اورژانس به سراغ آمبولاس تازه از راه رسیده آمدند و تخت روان آن را که کودک معصومی بر رویش خوابیده بود به داخل بخش منتقل کردند. صورت معصوم کودک نشانگر غصه های فراوانی بود که یک طرفِ آن خطِ زخمی عمیق و خونین خود نمایی می کرد. لب و دهانش هم چیزی از همان زخم عمیق کم نداشت و پر از جراحت بود. بدن ورم کرده و کبودش نشان می داد که چندی است متحمل دردی شدید شده است.
آرمان را به بخش مراقبت های ویژه منتقل کردند و پدرش که به همراه خواهر خود از بجنورد به مشهد آمده بود در گوشه ای از سالن نشستند. بررسی های اولیه حاکی از کودک آزاری بود چرا که به هر قسمت از بدن آرمان نگاه می انداختی رد و جای یک کبودی یا زخمی خونین و عمیق وجود داشت. کف پاهایش زخمی عمیق داشت و بر روی سینه اش هم جراحتی خونین مشهود بود. روی پشت و سینه جای دندان انسان بالغ بود و صورتش هم کم از دیگر اندامش نداشت، کامش، زبانش، سقف دهان و لثه های این طفل معصوم هم نشان از جراحت و سوختگی داشت.
محمد پدرش، می‌گوید که آرمان پنج ماه دارد و از دوماهگی اش به مریضی پوستی گرفتار شده است اما حجم جراحات و نوع زخم ها خلاف ادعایش را ثابت می کرد. در همان دقایق ابتدایی خبر بستری آرمان به واحد مددکاری بیمارستان و سامانه فوریت های ۱۲۳ اعلام شد. طولی نکشید که متخصصان اورژانس اجتماعی هم پایشان به بیمارستان فوق تخصصی اکبر کشیده شد.
بررسی پرونده این طفل پنج ماهه نشان از کودک آزاری داشت و این موضوع قبلا توسط پزشکی قانونی و بهزیستی بجنورد قبلا تأیید شده بود.
تأیید کودک آزاری
روز بعد از انتقال آرمان از بیمارستان امام حسن(ع) بجنورد به بیمارستان اکبر مشهد، پدرش محمد به دادسرای بجنورد احضار شد و در برابر مقام قضایی قرار گرفت. او که از شنیدن خبر کودک آزاری شوکه و کمی هم عصبانی شده بود گفته های قبلی اش را تکرار کرد و گفت: « به دکترها هم گفتم که آرمان مریضی پوستی دارد.»
با توجه به اینکه محمد زیر بار این موضوع نمی رفت و قبول هم نداشت که فرزندش مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، نتیجه معاینات پزشکی قانونی نیز به او اعلام و این مرد جوان با واقعیتی تلخ در مورد فرزندش روبه رو شد. نتیجه آزمایش های پزشکی قانونی خلاف اظهارات محمد و خواهرش را ثابت می کرد و نظر کادر پزشکی این سازمان در خصوص آثار جراحات وارده با گفته پدر طفل مغایرت داشت.
پس از اعلام نتیجه پزشکی قانونی، طبق دستور قضایی این کودک خردسال تا روشن شدن ماجرا و بهبودی در اختیار سازمان بهزیستی مشهد قرار گرفت.
آرمان بیماری پوستی دارد؟
اوایل تیر ماه بود که پدر بزرگ و عمه آرمان بدن رنجیده این طفل آزار دیده را به بیمارستان امام حسن(ع) شهر بجنورد منتقل کردند. جراحت های شدیدی بر روی صورت، دهان، دست ها، باسن، پاها و سینه آرمان وجود داشت به طوری که وقتی این طفل معصوم در میان جمع پزشکان احساس غریبی می کرد و برای اینکه کسی به دادش برسد هر بار که گریه می کرد زخم های دهان و گونه اش سر باز می کردند و همین موضوع موجب تشدید جراحتش می شد.
این کودک خردسال طبق نظر پزشک کشیک به بخش مراقبت های ویژه منتقل و بستری شد. از سوی دیگر بر اساس معاینات اولیه کادر درمانی این بیمارستان، فرضیه کودک آزاری مطرح و موضوع به واحد مددکاری و اورژانس اجتماعی بهزیستی اعلام شد.
عمه آرمان که در بیمارستان حضور داشت در مواجهه با یکی از مددکاران گفت: « پدر و مادر آرمان از هم جدا شده اند و این طفل خردسال از بدو تولد در خانه پدر و نامادری اش (مادر بزرگ ناتنی) زندگی می کند.»
این زن بیست وهفت ساله که ابراز علاقه شدید به برادرزاده اش می‌کند در پاسخ به سؤال مددکار بیمارستان مبنی بر اینکه چه کسی این بلا را سر آرمان درآورده است؟ مدعی می شود که برادر زاده اش بیماری پوستی دارد و جراحات موجود ناشی از همان بیماری است.
روز بعد موضوع از سوی مددکاری بیمارستان به مرجع قضایی اعلام می شود و آرمان نیز به دلیل شدت جراحات برای دریافت اقدامات تخصصی تر به بیمارستان فوق تخصصی کودکان اکبر در مشهد معرفی می شود. طبق هماهنگی قضایی آرمان بایک دستگاه آمبولانس به مشهد منتقل می شود و تحت درمان های تخصصی قرار می گیرد.
پرونده این کودک آزار دیده نیز با عنوان کودک آزاری و صدور نیابت قضایی به مشهد ارسال شد و در اختیار سازمان بهزیستی مشهد قرار گرفت.
منبع: شهرارا
