بازی نوسان قیمت دلار با بازار

جلوی عابر بانک ها شلوغ تر از هر وقت دیگری شده است و خریدارها و فروشنده ها لحظه ای درنگ برای جابه جایی پول ندارند. مشغول تماشای اطرافم هستم که پیرمردی به سمتم می آید و با لهجه افغانستانی می پرسد: «دلار داری؟ می فروشی؟ می خری؟» جواب می دهم: «بله هزار تا، می خواهم بفروشم؛ چند می خرید؟» زمزمه و سر و صدا زیاد است، صدا به صدا نمی رسد. چند قدمی از جمعیت فاصله می گیریم و تازه متوجه می شوم که می خواهد هر دلار را ۵۸ هزار تومان بخرد. می گویم: «این که قیمت دیروز است، نه صبر می کنم.» هنوز به جمعیت نرسیده ام که متوجه می شوم پشت سرم آمده و اصرار می کند: «بفروش دخترم، ۵۸ هزار تومان خوب است، اصلا ۵۸۳۰۰ می خرم» باز هم می گویم: «نه صبر می کنم» او را که پشت سر می گذارم فشردگی افراد به قدری است که ترجیح می دهم دور بزنم و از داخل خیابان به آن طرف بروم. در مسیرم کلنی های کوچک افرادی را که مشغول خرید و فروش هستند، مشاهده می کنم. بعضی هم که سر پا ایستادن خسته شان کرده کاسه ای آش خریده اند و کنار خیابان نشسته اند تا نفسی تازه کنند و باز فریاد زدن برای خرید یا فروختن را از سر بگیرند. در پاسخ مرد میان سالی که از من می پرسد: «دلار داری؟» می گویم: «بله، می خواهم بفروشم، ۱۰۰۰ تا، چند می خری؟» می پرسد: «۱۰۰ دلاری؟» با تکان دادن سر تأیید می کنم. می گوید: «۵۸۴۰۰ می خرم.» به او هم می گویم ترجیح می دهم صبر کنم. کسی کنارم داد می زند: «دلار سفارتی دارم کسی می خواهد؟» همان مرد میان سال به سمتش می رود و می خواهد با ۵۸۴۰۰ از او خرید داشته باشد. صاحب دلارهای سفارتی که حالا او را می بینم مرد جوانی است، صدایش را کمی بالا می برد و جواب می دهد: «می گویم سفارتی است ۵۸۴۰۰؟ نمی دهم» مرد میان سال که ناامید شده، به دل ازدحام جمعیت بر می گردد و گم می شود. از این جایی که من ایستادم دست هایی را می بینم با مشت هایی که درون آن دلار را گره کرده اند و قیمت، اسم بانک و خرید و فروش را فریاد می زنند و دود حاصل از سرخ کردن فلافل و سوسیس، بخار آش و عدسی سر تا پای افراد را پوشانده است. بعضی دلارفروش ها به واقع برای خودشان شغل دوم ایجاد کرده اند. از مرد جوان می پرسم: «دلار سفارتی چه فرقی دارد؟ دستش را سمتم می گیرد تا ارزهایش را ببینم و با تاکید می گوید: «این ها تمیز است، بدون خط خوردگی و کهنگی».

قیمت دلار لحظه به لحظه در حال افزایش است. مردی با کلاه پشمی در حالی که همزمان گوشی اش را چک می کند به سمتم می آید: «خانم دلار؟ ۵۸۵۰۰ می خرم.» بعد گوشی اش را نزدیک من می گیرد و ادامه می دهد: «ببین، یک کانال تلگرامی است که لحظه به لحظه قیمت ها را گذاشته است آخرین قیمت ۵۸۸۰۰ ثبت شده است. ساعت نزدیک ۱۳ است و قیمت به بیش از ۵۹ هزار تومان رسیده است.

وارد پاساژی در همان نزدیکی می شوم و به سراغ طلافروشی هایی می روم که خرید و فروش سکه دارند، جویای قیمت ها می شوم. هر چند فروشنده می گوید قیمت ها به دقیقه تغییر می کند اما درخواست می کنم قیمت همان لحظه را بگوید. قیمت سکه تمام بهار آزادی ۳۳ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان، نیم سکه و ربع سکه با شرط ۸۶ بودن به ترتیب ۱۸ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان و ۱۱ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان است.

به محض خروجم از پاساژ صدای زمزمه های ارز فروشان بالاتر از قبل رفته و همهمه بیشتر است. ساعت ۱۳:۳۰ است و این طور که افراد می گویند قیمت ریزش داشته است و حالا خریدها بیش از ۵۶ هزار تومان انجام نمی شود. قیمت را که می پرسم یک نفر گوشی اش را جلو می آورد، باز هم یکی از همان کانال هاست هر دلار ۵۷۲۰۰ تومان. تقلاها برای فروش بین افراد بیشتر شده است، بعضی هم می گویند نگران نباشید باز گران خواهد شد. جمعیت همچنان ایستاده اند. هوا سرد است و این پا و آن پا می کنند ولی بازی بازار دلار آن ها را در خیابان نگه داشته است.